---

از برف پاک کن های شیشه ای گرفته تا تست تصادف و محافظت از عابر پیاده!
سفر با اتوموبیل اکنون راحت تر و ایمن تر از همیشه است. از اولین اتوموبیل گرفته تا اتوموبیل های خودران، تکنولوژی و فناوری در حال تکامل بوده تا از تصادفات جلوگیری شود. البته تصادفات هنور هم بسیار اتفاق می افتند اما به لطف سیستم های ایمنی فراوان، خطر آسیب دیدگی های جدی به مراتب کمتر از گذشته است.
1903: تیغه های برف پاک کن توسط ماری اندرسون طراحی و ثبت شد. یک اهرم ساده در داخل خودرو که به یک تیغه لاستیکی در قسمت بیرونی متصل شده بود و به صورت دستی کنترل می شد.
1911: آینه های دید عقب برای اولین بار در طی مسابقات افتتاحیه ایندیاناپولیس توسط ری هارون استفاده شد. او ادعا کرده بود که این ایده را از ایده مشابهی که سال های قبل تر در کالسکه اسب دیده بوده الهام گرفته است.
1914: فلورانس لارنس، بازیگر و ستاره سینمای هالیوودد اولین شاخص های چرخشی را اختراع کرد. اختراع او به "سیگنال اتوماتیک" معروف بود که بر روی گلگیر عقب خودرو متصل میشد و توسط دکمه های الکترونیکی کنترل می شد تا جهت چرخش اتوموبیل را نمایان کند.
1921: در این سال دو اتفاق مهم در روند افزایش ایمنی خودروها رخ داد. بنیامین کتز، برای کاهش آسیب دیدگی های ناشی از برخورد از عقب، پست سری های صندلی را اختراع کرد. این پشت سری ها از گردن در برابر حرکت به اصطلاح شلاقی گردن در هنگام تصادفات مخصوصاً از عقب خودرو حمایت می کند. همچنین در طی این سال فردریک دوزنبرگ، برای اولین بار از ترمز های هیدرولیکی استفاده کرد. 1927: از شیشه چند لایه برای جلوگیری از ضربه های وارد شده از جلو خودرو استفاده شد. لازم به ذکر است که خودورها در آن زمان فاقد شیشه جلو بودند.
1934: ساده و مفید، جنرال موتورز اولین آزمایش تصادف را انجام داد.
1947: خودروها مجهز به داشبورد غیر فلزی شدند که این امر باعث جلوگیری و کاهش شدت ضربه وارده از جلو خودرو به بدن و مخصوصاً قفسه سینه و صورت راننده بوده است.
1949: نخستین آدمک برای تست در صنعت هوانوردی استفاده شد که در اوایل دهه 50 شخصی به اسم آندرسون الهام گرفته از این اتفاق و یک آدمک را برای تست تصادفات جاده ای بکار برد. یک مهندس انگلیسی در نیویورک کمربند ایمنی را ثبت و اختراع کرد. البته اولین استفاده انبوه از آن در سال 1955 شروع شد. جالب است بدانید که کمربند ایمنی با 50% کاهش جراحات در تصادفات هنوز کارآمد ترین ابزار ایمنی در خودرو می باشد. کیسه های هوا یا ایربگ پس از کمربند ایمنی با 30% کاهش جراحات در رتبه دوم هستند. 1951: والتر لیندر، کیسه هوای اتوموبیل یا همان ایربگ را اختراع کرد که در هنگام تصادفات که سپر خودرو آسیب میدید قابل رها شدن بود. 1952: مهندسی از شرکت مرسدس بنز، بلا بارنی، مفهوم "ناحیه خرد یا مچاله شدن" را پایه گذاری کرد به منظور جذب نیروی ضربه درتصادفات. این امر باعث تحولی در طراحی های خودروها شد. 1952: شرکت جگوار و دانلوپ با حمایت مالی از یک شرکت کوچک تر توانستند ترمز های دیسکی قابل اطمینان تر نسبت به زمان خود به بازار عرضه کنند. 1959: این سال یکی از مهمترین اختراع ها در صنعت خودرو سازی بود. شخصی به اسن نیلز بولین از کمپانی ولوو، کمربند ایمنی سه نقطه ای را اختراع کرد.
1960: کمربند ایمنی قابل تنظیم با صندلی ارائه شد که به راننده و سرنشینان امکان تنظیم کمربند مطابق با حالت صندلی خود را داشتند. همچنین در این سال سیستم برف پاک کن های متناوب اختراع شد.
1962: در این سال در قاره اروپا استفاده از کمربند ایمنی در صندلی های جلو برای همه خودروها اجباری شد. همچنین استفاده از داشبوردهای غیر فلزی و چراغ سفید برای دنده عقب اجباری بود. در این سال اتفاق مهم دیگر، اختراع سیستم ترمز ضد قفل بود که ایده آن از سیستم ترمز هواپیما ها گرفته شده بود.
1968: اولین استانداردهای ایمنی خودرو در ایالات متحده نگاشته شد که شامل ستون های جلوی خودرو، چراغ های نشانگر جانبی و کمربند برای صندلی های جلو بود. همچنین شرکت خودروسازی ولوو برای کاستن نیروی وارد شده به بدن مخصوصاً گردن، تغییرات اساسی در طراحی صندلی بکار برد.
1970: برای اولین بار در جهان، بستن کمربند ایمنی توسط راننده و سرنشینان اجباری شد. همچنین شرکت فورد، سیستم ترمز ضد قفل را برای چرخ های عقب ارائه کرد.
1974: جنرال موتورز کیسه های هوای ایمنی یا همان ایربگ جانبی را در خودروهایش استفاده کرد.
1979: اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه ها در آمریکا شکل گرفت و اتوموبیل های جدید را تست تصادف می کرد و نتایج آن را به اطلاع عموم می رساند.
1987: استفاده از کمربند ایمنی در ردیف عقب صندلی های خودرو در کشور انگلستان اجباری شد. همچنین خودروساز هایی نظیر مرسدس بنز، بی ام دبلیو و تویوتا از سیستم کنترل کشش پایداری برای اولین بار به جهت کنترل بهتر خودرو استفاده کردند.
1993: برنامه ارزیابی جدیدی از اتوموبیل ها در استرالیا آغاز می شود تا به خودرو ها بر اساس میزان ایمنی آن ها در تست تصادفات امتیاز دهند. این تست های تصادف شامل ضربه های جانبی و جلو خودرو بودند.
1995: شرکت مرسدی بنز و بوش، سیستمی به اسم ESC را معرفی کردند که به بهبود پایداری وسیله نقلیه کمک می کند. 1996: کمپانی مرسدس بنز ایربگ زانو را طراحی کرد هرچند که این ایربگ در خودروهای دیگری مانند کیا اسپورتیج نیز در سال 1996 استفاده شد.
1997: برنامه ارزیابی جدید از اتوموبیل ها در اروپا شکل گرفت که هم اکنون اسم موسسه Euro NCAP از برترین موسسه های ایمنی خودورها در جهان می باشد. این برنامه ارزیابی رتبه بندی خودروها را بر اساس ستاره در نظر گرفت که اتوموبیل هایی با بالاترین حد استاندارد ایمنی 5 ستاره دریافت می کردند. این برنامه توجه ویژه ای به عابران پیاده نیز داشت.
2000: سیستم هشدار که شامل لرزش، و بوق های ممتد برای اعلام خطر در کامیون ها ارئه شد.
2001: رنو لاگونا به دلیل ویژگی های برجسته ایمنی به اولین خودرو تبدیل شد که توانسته بود 5 ستاره ایمنی از ارزنده ترین موسسه ایمنی جهان یعنی Euro NCAP دریافت کند.
2004: وولو با استفاده از دوربین ها و سنسورهای حرکتی توانست سیستم اطلاعات نقطه کور را اختراع کند و از بروز حادثه مخصوصا در هنگاه پارک کردن اتوموبیل جلوگیری کند.
2009: سیستم ضد لغزش در شرایط برفی و یخی توسط سیتروئن ارائه شد که کنترل بهتر وسیله نقلیه در شرایط برفی را به ارمغان می آورد.
2010: ولوو سیستم اتوماتیک تشخیص عابر پیاده را ارئه داد تا خودروها در شرایط اظطراری بتوانند به صورت اتوماتیک ترمز کنند. این سیستم به کمک رادار و دوربین های پیشرفت میسر شده بود. با پیشرفت تکنولوژی و لزوم بر ایمنی بیشتر راننده و سرنشینان و عابران پیاده، همه خودروسازان جهان در تلاش برای تکامل و اختراع سیستم های ایمنی جدی هستند که هر ساله شاهد تعداد بسیار زیادی از آن ها هستیم. از جدید ترین سیستم های ایمنی می توان به کنترل خودرو در بین خطوط، تشخیص خواب آلودگی راننده، دوربین های هشدار دهنده و دید در شب و .... اشاره کرد.